Księżycowy Krajobraz - Gassendi, Mersenius

    Mersenius to krater uderzeniowy położony w południowo-zachodniej części Księżyca. Ma średnicę 83km i głębokość 2300m. We wnętrzu krateru znajduje się kilka mniejszych kraterów. Na wschód od Merseniusa znajduje się grupa rowów zwanych Rimae Mersenius. Ich długość to około 230km. 

     Krater Gassendi ma średnicę 110 km, a jego głębokość to 1900m. Wewnątrz krateru na odległości 130 km rozciąga się grupa rowów o nazwie Rimae Gassendi. Na północ od krateru przy jego krawędzi położony jest mniejszy krater Gassendi A. Razem te dwa kratery mogą w szczególności Panią przypominać pierścionek z brylantem. Krater Gassendi był rozważany jako miejsce lądowania podczas programu Apollo, ale nigdy nie został wybrany. Oba kratery najlepiej oglądać 3 dni po pierwszej kwadrze lub 2 dni po drugiej. Do obserwacji wystarczy lornetka.

Unboxing zestawu do guidingu

    Po długim zastanawianiu się w końcu wybrałem zestaw do guidowania. Mam nadzieje że dokonałem dobrego wyboru i teraz moje fotografie DS wejdą na wyższy poziom. Cały sprzęt zakupiłem w sklepie Astromarket.pl, wszystko zostało załatwione pomyślnie. Sprzęt bardzo dobrze zabezpieczony, dostawa w terminie. Tutaj specjalne podziękowania dla Pana Jacka z Astromarket.pl, który pomógł mi wybrać odpowiedni zestaw. 

Księżycowy Krajobraz - Archimedes, Hadley Rille

      Krater Archmiedes (L27) leży na wschodnim skraju Mare Imbrium. Jego średnica to 83 km, a głębokość 2150m. Archimedes jest największym kraterem na Mare Imbirum. Jego wnętrze zalane jest lawą. Na południe od krateru rozpościera się górzysty region Montes Archimedes o średnicy 163 km i najwyższym szczycie 2000m. Na wschód od Archimedesa leży krater Autolycus. Pomiędzy nimi 13 września 1959 roku rozbiła się radziecka sonda Łuna 2. Był to pierwszy statek, który osiągnął powierzchnię Księżyca.

     Hadley Rille (L66) jest to rów na powierzchni Księżyca o długości 80 km i głębokości do 400m. Gdy pierwszy raz fotografowałem ten obszar nie udało mi się go uwiecznić. Ponad rowem na wysokość 4800m wznosi się góra Hadley. W tym obszarze lądowała misja Apollo 15.

Księżycowy Krajobraz - Aristarchus, Prinz Rilles, Schroter's Valley, Aristarchus Plateau

       Tym razem przedstawiam płaskowyż Aristarchus Plateau na którym znajduję się kilka ciekawych struktur. Sam płaskowyż ma kształt zbliżony do prostokąta. Przy jego południowo-wschodniej krawędzi leży jeden z najjaśniejszych kraterów księżycowych - Aristarchus o średnicy 40 km i głębokości 3 km. Nazwa krateru pochodzi od greckiego astronoma Arystarcha z Samos. Tuż obok Aristarchusa leży Herodotus o średnicy 35 km i głębokości 1,4 km. Przy północno-zachodniej krawędzi płaskowyżu leży pasmo gór Montes Agricola o długości 141 km. Przez środek płaskowyżu na odcinku 168 km rozciąga się dolina Schroter's. Natomiast na wschód od płaskowyżu Aristarchus znajduje się krater Prinz o średnicy 48 km i głębokości 1 km. Tuż obok na północ od krateru Prinz znajduje się grupa kanałów Prinz Rilles w katalogu Lunar oznaczona jako L86. Wszystkie wymienione obiekty najlepiej oglądać 4 dni po pierwszej kwadrze lub 3 dni po drugiej kwadrze. Do obserwacji wystarczy 100 mm refraktor.

Księżycowy Krajobraz - Alpine Valley

      Alpine Valley to nic innego jak księżycowa dolina przecinająca pasmo górskie Montes Alpes. Rozciąga się na odległość 166  km, a jej maksymalna szerokość to 10 km. W katalogu Lunar oznaczona pod cyfrą 19. Najlepszy czas do obserwacji tej formacji to pierwsza kwadra lub 6 dni po pełni. Minimalny instrument jakim można ją oglądać to 100mm refraktor. Oprócz Alpine Valley na zdjęciu widać górę Mont Blanc o wysokości 3600m i pasmo górskie Montes Alpes o średnicy 250x50 km.

Planeta Mars (animacja)

      Kolejna planeta Układu Słonecznego dołącza do mojego albumu. Tym razem jest to Mars. Animację złożyłem z 21 zdjęć. Na każde zdjęcie składa się około 3500 klatek. Aviki nagrywałem po 120s bez odstępów. Czas rejestracji od 1 do 2 w nocy czyli godzinka. Pierwsza animacja to rozmiar oryginalny, druga powiększona z wykorzystaniem funkcji drizzle 3x.

 Animacja 1

 Animacja 2

A tak Mars wyglądał tego dnia na symulacji z programu Stellarium. Gdybym używał kolorowych filtrów efekt moich zdjęć byłby zapewne lepszy.

Saturn 2014 - sezon rozpoczęty

        Po długim oczekiwaniu mam w swojej kolekcji w miarę ładnie wyglądającego Saturna. Warto było czekać na niego do 3 w nocy. Oby następnym razem warunki były jeszcze lepsze to i zdjęcia powinny być ładniejsze. Z racji że pierwszy raz nagrywałem Saturna posiadanym zestawem trochę nie wiedziałem jak poprawnie zbierać materiał. Nie przypuszczałem że Saturn będzie tak ciemnym obiektem. Na te warunki jakie miałem 2 metrowa ogniskowa to było maksimum przy 3 metrowej  obraz był za ciemny. Niestety nie dane mi było długo zbierać materiał bo pojawiła się mgła, która skutecznie zakryła mi Saturna. Zdjęcia które prezentuje to 5 stacków połączonych w jedno zdjęcie, a jeden stack to około 1500 klatek przy FPS 30. Fotki składałem w Autostakerze, a końcowa obróbka w Fitsworku.

Supernowa SN2014J w Galaktyce M82

    Pierwsza supernowa która wpadła w mój obiektyw. Odkryta została przez astronoma Stevea J. Fosseya 21.01.2014. Jest to supernowa typu Ia, powstała w wyniku eksplozji białego karła w układzie podwójnym gwiazd. Jest to również jedna z najjaśniejszych i najbliżej położonych supernowych ostatnich lat. Maksymalna jasność jaką osiągnęła to około 10 mag, a znajduję się zaledwie 11,4 miliona lat świetlnych od nas. Ostatni raz obserwowałem ją na początku lutego przez refraktor 90/900 i była bez problemów widoczna. Oczywiście na zdjęciach wyszła dużo lepiej.